mini urn en gedenkobject met abstracte glaskunst

Soms wil je het verdriet uitschreeuwen.
Het gevoel van alleen zijn, de pijn
van het achterblijven.

Het is mijn taak dit gevoel, uw pijn,
voor u in een vorm om te zetten.

Uw gevoel, samen vertaald
in kleur en een vorm


Een familie in een glazen beeld

Op een ochtend kreeg ik een mail met de vraag os ik 3 dezelfde kleine as objecten kon maken. Deze vraag wordt mij wel vaker gesteld en ik geef altijd hetzelfde antwoord.
 “Ik kan wel objecten maken die duidelijk op elkaar lijken, een  familie  zijn dus,  maar hetzelfde worden ze nooit”
Wilt u verder lezen - klik dan hier



Een beeld van Alzheimer

Mevrouw kwam tijdens een open dag gewoon uit nieuwsgierigheid mijn atelier binnen gewandeld. Haar buurvrouw had over mij verteld en ze wilde alles zelf wel eens komen bekijken.

Mevrouw keek rond en begon plots te sniffen. Ze pakte een object op en het te aaien. Haar man was het jaar ervoor aan Alzheimer overleden en dit beeld gaf precies weer waar haar man, en ook zij, in hadden gezeten.

 Engelenvleugels in glas

“Ik weet het ook niet meer”, zei de oudere dame nadat we een uur gesproken hadden. “Ik weet echt niet meer wat ik wil.  Alles vliegt in mijn hoofd door elkaar”. We spraken af dat ze een week later weer langs zou komen om verder te praten.

In die week maakte ik twee kleine objecten met symbolische vleugels. Engelenvleugels, vogelvleugels of gewoon mensenvleugels. De vleugels van de herinnering en ook eigenlijk het symbool van je handen omhoog heffen en zeggen “help me, ik kan het even niet alleen.
Een week later liet ik mevrouw de objecten zien en ze koos de mooiste. Want dit was precies zoals zij zich voelde.



Waaiende wind in glaskunst


“De wind, de wind. Hij blaast altijd.” Dit zei haar man steeds voordat hij zuchtend op zijn fiets stapte. Ze moest hier tekens weer om lachen want toch stapte hij iedere week opnieuw op die fiets om zichzelf te gaan martelen.

Wilt u verder lezen - klik dan hier




Gedenkobject als herinnering aan het geliefde dier

Ze hadden zo van hun hondje gehouden. En nu was hij overleden en gecremeerd. Het huis was leeg. Een urn wilden ze niet op de kast hebben staan. Hun hond was uitgestrooid.
Ze wilden echter wel graag iets tastbaars, een herinnering.

En samen zijn we op een eenvoudig glasplaatje gekomen. Stabiel in een stukje graniet gezet zodat het stevig op het tafeltje zou staan. Op het plaatje is uiteindelijk een foto en de naam gelaserd.
Het is een mooi geheel geworden.






rivier van glas over steen

De bergbeek die door het dal slingert. Donker en mysterieus. Geen begin en geen einde.
Dat was de vraag.

En het werd een rivier van glas die in driedimensionale vorm over een aantal ruwe steenbrokken slingert.











Vlammen van glas als gedenkobject

De vraag was of de warmte van de zon kon worden gecombineerd met het gesputter van de vlammen van het haardvuur.

En het moest een object worden dat buiten in de tuin kon worden neergezet.








Zon in abstracte vorm

De kleuren van de zon maar niet direct herkenbaar. Het gevoel van een zonsondergang moest er in liggen.

En het mocht niet te groot worden want de schoorsteenmantel was maar 15 cm diep.

Dit waren de uitgangspunt voor het object dat de familie zo graag wilde hebben.


Grillig gevormd glas fusing


Moeder kwam uit Duitsland. En oma ook. Het zou dus fijn zijn als dit ergens in het object naar voren kwam. En verder was moeder een hele lieve warme vrouw geweest die altijd klaar stond voor iedereen. Haar leven met haar gezin had altijd rustig voortgekabbeld.

Het werd uiteindelijk een glasstroom in een grillige vorm. Later hoorde ik van de familie dat iedereen die er langs loopt er even met de vinger overheen moet gaan. De stroom volgend.






Drieluikje als gedenkobject

3 familieleden zijn er nu nog. En één is alleen verder gegaan.

De gebogenheid in het glas geeft de geborgenheid aan. Ieder deel heeft een eigen ronding. Het zijn de kleuren die het geheel vormen.




Tweeluik met een verhaal

In het glas is het verhaal van hun leven vastgelegd. Vloeiende kleurovergangen soms en dan weer harde contrasten.

Het object heeft 2 aparte delen. En toch horen ze bij elkaar omdat het verhaal anders niet goed wordt verteld.




Bont. groot en grillig glas fusing

Er kwam een object uit de oven waarvan ik dacht: wat is hier gebeurt? Hoe is dit ontstaan?

En met name had ik de vraag: voor wie is dit ontstaan?
Ik heb namelijk geleerd in de afgelopen jaren dat als er iets niet volgens planning verloopt er meestal een Hogere gedachte bij is gekomen. En dat het antwoord zich vanzelf wel aandient.

Het was ook bij dit object zo. Binnen enkele weken kwam er een meneer binnen die duidelijk geraakt werd bij het zien ervan. Dit was zo duidelijk het gezin waar hij uit voort was gekomen en waar hij zijn hele leven al mee had geworsteld. De chaos, de onduidelijkheden, de scherpe kanten. Alles zat voor hem in het object.

En door het zien van alle emoties in kleur en vorm kon hij eindelijk beginnen met het ordenen.



Ondergaande zon
De ondergaande zon in Portugal. Want daar kwamen ze vaak en ze vond het heerlijk  om ‘s avonds naar de zee te kijken.

 En het mocht niet te groot zijn want hij wilde haar ook nog wel eens in zijn armen houden. 










Grillige stenen van glas

Via de telefoon was er een afspraak gemaakt voor een workshop middag. Nu doe ik dit nog maar zelden echter de mevrouw haalde mij over. Haar man en zijn broers hadden het nodig zei ze.

Wilt u verder lezen - klik dan hier







Een verhaal in kleur verteld

Telkens weer verteld ik een verhaal. En telkens probeer ik de essentie in kleur en vorm te vangen.

Het is niet de bedoeling dat de bezoeker het verhaal herkent. Het is alleen voor de familie duidelijk. De as wordt in de zaagsnede van de steen gelegd. Ook dit hoeft de bezoeker niet te weten. Het is alleen voor de familie bedoeld.
Dit is ook in dit beeld gebeurt.  










Tot slot

In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.

Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.

Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl

Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.

Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst

Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.

Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.

Verzoek

 In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.

Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:

- Kopieer mijn ontwerpen niet.
- Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
- Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
- Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.

Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.

Visie

Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.

Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten. 

Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.

De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.

Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.En met het overlijden 
van het kindje is dat alles vervlogen.

Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen. 

De man of vrouw die de partner heeft verloren.
Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouders en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.

Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.