Koi karper in glas

Koi karper in glas


De familie was vrienden van een kennis van mij en via deze kennis kreeg ik de vraag of ik ook een Koi karper in glas kon maken. Een vraag die mij tot dat moment nog nooit was gesteld en waar ik wel even over na moest denken. 

Een week later, op een zondagmiddag, dus heel informeel, kwam de kennis met de vrouw van zijn overleden vriend. Hij vertelde in het begin ook het meeste over zijn vriend. De overleden man was een zeer ervaren en bekwaam Koi kweker geweest. Overal in de tuin waren enorme kweekvijvers aangelegd en het was zijn passie geweest om de mooiste Koi karper te ontwikkelen. Hij had een naam in de hele wereld en zijn jonge vissen waren zelfs aan Japan verkocht. Daar was de man ook altijd heel trots op geweest. 

Na een kort ziekbed was de man overleden en op zijn rouwkaart hadden ze vanzelfsprekend een foto van een Koi gezet. Zijn allermooiste Koi karper. 

Zijn vrouw was bezig het huis te verkopen. Ze kon er niet langer blijven wonen. Het was emotioneel te zwaar voor haar geworden. De vijvers waren nu allemaal leeg en ze had een tuin vol lege betonbakken. De schuur was helemaal leeg en zelfs het grote aquarium in huis was ontmanteld. 

Ze had een leuk klein huisje op het oog waar ze rustig in haar eentje verder kon gaan wonen. Haar man had haar financieel goed achtergelaten dus ze hoefde zich geen zorgen te maken om geld. Ze kon met veel liefde terug kijken op heerlijke jaren samen. Ook al was het leven met zo’n gepassioneerd mens vaak heel lastig geweest. 

“We gingen nooit samen op vakantie want hij kon zijn vissen toch niet alleen laten” verzuchtte mevrouw zacht. “Een avondje uit ging nog wel en heel soms, als een van de kinderen wilde oppassen een weekendje weg, maar meer zat er niet in. En dat vond ik vaak zo jammer. Hij vond het niet erg als ik alleen een week weg ging hoor. Hij gunde me alles. Zijn vissen echter, dat waren zijn echte kindjes”. 

Ze was nu met de grafsteen voor haar man bezig en hun vriend had haar over mijn werk verteld. Ze wilde dolgraag een kleurige Koi in het graf hebben. Ze had al een klein beetje rondgevraagd in de kwekerij wereld maar niemand had haar kunnen helpen.

Een van de oude kwekers had tegen haar gezegd “een Koi hoort in het water, niet in een grafsteen” en daar was ze van geschrokken. Moest ze het dan niet doen? Ze wist echter dat haar man het geweldig zou hebben gevonden. 

Ik vroeg haar naar de rouwkaart van haar man en deze kwam uit haar tas tevoorschijn. “hij is een beetje gefrommeld want ik heb hem altijd in mijn tas. Ik vind het fijn om de kaart er soms uit te halen als ik het even niet meer weet. Ik hou de kaart dan vast en dan weet ik het weer. Hij is er niet meer” vertelde mevrouw heel triest.  

Ik keek naar de foto en zag een enorme uitdaging. Een Koi karper is zo’n bijzonder dier en de tekening op de vis maakt dat het beest die ene bijzonder Koi is. Je kunt daar niet iets aan weglaten of veranderen. 

Ik heb met mevrouw afgesproken dat ik ermee zou gaan puzzelen. We hebben een nieuwe afspraak gemaakt en vier weken later kwam ze weer naar mijn atelier. En dit keer kwam ze alleen. Ze had er nu vertrouwen in.

Met de foto van de rouwkaart ben ik aan het werk gegaan. En ook met de opmerking waar mevrouw zo van was geschrokken. “Een Koi hoort in het water en niet in een grafsteen”. Ik heb de favoriete Koi van haar man in water gezet. En het beest staat niet in het graf, het beest staat solitair. Ernaast staat nog een blauwe glasplaat en daar staat alle tekst op. 

De Koi karper verteld eigenlijk alles. 
En mevrouw heeft het verhaal van haar man kunnen vertellen. Ik ben enkel de uitvoerende geweest. 

Tot slot

In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.

Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.

Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl

Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.

Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst
Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.

Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.

Verzoek

In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.

Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:

 - Kopieer mijn ontwerpen niet.
 - Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
 - Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
 - Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.

Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.

Visie

Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.

Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.

Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.

De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.

Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.

Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.

De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.

Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.