Kruis in glaskunst als cadeau voor de dominee
Op een ochtend ging mijn telefoon en kreeg ik de vraag of ik thuis was. De man de mij belde was heel vrolijk en het duurde even voor het tot mij doordrong wie hij was. Ik aarzelde even en zei toen dat ik inderdaad thuis was en geen afspraken had op die dag. En de man antwoorde “mooi, dan loop ik nu door de poort. Zet de koffie maar vast aan”.
Ik moest even heel goed naar de man kijken toen hij vrolijk binnen stapte. Een kleine vrouw liep rustig achter hem aan en keek rond waar ze in beland was. Ik herkende Henk haast niet terug en vertelde dit ook. Hij knikte en antwoorde dat hij zichzelf ook haast niet terug kende. De zon was weer terug in zijn leven. Een nieuwe zon weliswaar maar hij kon weer lachen. Het grote Licht scheen weer in zijn leven.
Hij draaide zich om en stelde zijn verloofde aan mij voor. Ik schudde de hand van een vriendelijke oudere dame en stelde mij voor. Ze zei dat ze al zoveel over mij gehoord had dat ze nieuwsgierig was geworden naar mij en de plek waar ik zoveel goeds en moois maakte.
Jaren voor dit bezoek had ik met deze meneer samengewerkt aan het monument voor zijn overleden vrouw. Hij was door haar overlijden enorm aangeslagen geweest en had niet geweten hoe met al het verdriet om te gaan. We hadden in die tijd meer zitten praten dan werken en het was voor hem heel goed geweest. Hij had door onze gesprekken weer een beetje grip op zijn leven kunnen krijgen en toen het monument uiteindelijk klaar was wist ik dat de man zijn leven weer een beetje aankon.
Zo hadden we het indertijd ook afgesproken. Wanneer hij weer in de diepte zou vallen zou hij weer langskomen voor een paar gesprekken. Dit was echter niet gebeurt en dat was goed geweest.
Terwijl ik koffie voor ons maakte keek het stel rustig rond. Meneer wees van alles aan en vertelde over zijn tijd in het atelier. Ik merkte dat hij heel goed zag hoe hij indertijd was geweest en hoe sterk het zware diepe in hem zat. Hij vertelde ook dat ik hem met regelmaat de spiegel had voorgehouden dat hij eigenlijk een verwend jongentje was. Zijn overleden vrouw had hem gekoesterd en verzorgd en hij had nooit geleerd om zelf iets te doen in zijn leven. Zij had altijd alles geregeld en het klassieke rolpatroon in leven gehouden. Hij zorgde voor het geld en zij deed de rest. En toen ze plots overleed had hij niet geweten wat hij moest. Hun kinderen waren volwassen en hadden hun eigen leven en hij had gevoeld dat hij bij hen geen hulp kon krijgen. Hij had dus maar doorgemodderd tot hij mij had leren kennen.
“Ze gaf me echt met regelmaat een schop onder mijn kont of een tik aan de oren. En ik had het nodig. ik verdiende niet anders”. Zijn verloofde keek naar mij en glimlachte. Ze hoefde niets te zeggen want dat deed meneer wel.
Nadat het monument was geplaatst had hij zwaar gevochten met de zwarte diepte. Hij wilde niet opnieuw vallen en had van alles bedacht om de tijd door te komen wanneer hij niet aan het werk was. Op een zondagochtend had hij bij zichzelf gedacht om eens een kerkdienst bij te wonen. Hij glimlachte en zei “terug naar de kerk waar ik eens hard van weg was gelopen. Ik wilde gewoon zien wat het met mij deed en ik had toch niets anders te doen die zondag. En daar ontmoette ik haar.” Hij keek met liefde in zijn ogen naar de kleine vrouw naast hem. “Maar ze zag mij niet staan. Ze was veel te druk met andere mensen. Ik ben dus maar gaan zitten en heb de viering over mij heen laten komen. En ergens die ochtend kwam het Licht in mij. Op meerdere manieren. Ik voelde gewoon dat alles wat ze zei oprecht was en liet toe dat het bij mij binnenkwam. Maar ik besloot in dat uur ook dat ik wilde dat ze mij wel zag staan. Ik wilde haar leren kennen en wilde dat zij mij leerde kennen. Nou dat heeft nog zeker een jaar geduurd hoor Bren.”
Ik keek de vrouw aan en ze vertelde dat ze de dominee was van de kerk waar Henk naartoe was gegaan. Zij had ook die 1e dag al gevoeld dat er iets aan het gebeuren was tussen hen maar ze had ook gevoeld dat hij nog veel meer tijd nodig had om zichzelf te vinden.
“Onze ontmoeting was te snel na het overlijden van zijn vrouw. Als ik erin mee was gegaan zou Henk nooit zo zelfstandig zijn geworden als hij nu is. Dan had hij het alleen leven nooit echt ontdekt.”
Ik vond haar een moedige vrouw en vertelde dit ook. Henk zat enthousiast te knikken bij mijn woorden want hij was het helemaal met mij eens. Ze was een wonder, zijn wonder.
“Het is zo geweldig Bren, dat ik zomaar een 2e kans heb gekregen. Ik heb de zaak nu verkocht en ben gestopt met werken. Ik durfde het aan om het te doen. Er is genoeg in de kerk te doen om mijn tijd te vullen. Ik ben diaken geworden en begeleid jongeren die in de problemen zitten of dreigen te komen. Mijn leven staat nu helemaal in het teken van anderen helpen. Ik geniet zo van dit leven.”
En toen stond Henk op om weer rond te kijken. Het leek of hij iets zocht en nog niet kon vinden. Ik liet hem rustig gaan en hield ondertussen het gesprek met zijn verloofde gaande.
En toen hoorde ik een zacht gemompel en pakte hij een object uit de kast, liep ermee naar de koffietafel en zette het voor zijn verloofde neer. “Wat vind je hiervan. Vind je het mooi? Ik vind het heel sprekend”.
Hij had een groot kruis gepakt dat in een steen vastzat. Zijn verloofde keek naar het kruis en aaide zachtjes over het glas. Ze vond het een mooi object zei ze. “Dat is dan fijn want dit geef ik je als huwelijkscadeau. Ik weet al waar we het neer gaan zetten”.
Zowel zijn vrouw als ikzelf keken Henk een beetje verbijsterd aan. Dit ging wel heel snel.
Hij zag onze verbijstering en moest grinniken. Hij vertelde dat hij het object al in mijn webshop had zien staan en het heel mooi had gevonden. Het kruis was in dezelfde kleuren gemaakt als het glas in het monument voor zijn 1e vrouw. En het kruis zelf was alles waar zijn 2e vrouw voor stond. Dus toen hij het in de webshop had gezien was het hem duidelijk geweest dat hij dit moest gaan kopen.
Geen enkel ander object zou zijn leven zo goed kunnen samenvatten als dit kruis in de steen.
Het stel is die middag weggegaan met een goed ingepakt kruis. En twee dagen later kreeg ik de uitnodiging voor de receptie van hun huwelijk. Ik heb daar een leuke middag gehad en heb bij kunnen kletsen met zijn kinderen.
Een bijzonder verhaal om te vertellen.
Tot slot
In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl
Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst
Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Verzoek
In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.
Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:
- Kopieer mijn ontwerpen niet.
- Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
- Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
- Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.
Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.