Abstract glazen hart in de urn-steen
Ze was altijd zo lief geweest. Zo zorgzaam en invoelend voor iedereen in haar omgeving. Kinderen waren hun niet gegund dus zijn vrouw had haar aandacht aan alle kinderen in de buurt gegeven en alle kinderen op haar werk. Ze was 35 jaar onderwijzeres op een basisschool geweest. Bij haar afscheid waren meer dan 700 mensen geweest waaronder heel veel oud leerlingen. Mensen die bij zijn vrouw in de klas hadden gezeten en hun kinderen.
Ze was zo geliefd. Door hem en door de wereld. Haar heengaan had een gat in zijn ziel geslagen. De bejaarde meneer vertelde met zoveel liefde over zijn vrouw. Haar kleine eigenaardigheden, de zorg die ze zo graag aan iedereen gaf maar zelf heel slecht kon ontvangen, hun vakanties naar Oostenrijk, het favoriete land van zijn vrouw. Ze hield enorm van het wandelen in de bergen en kon urenlang bij een bergriviertje zitten en kijken naar het stromende water. “Levenswater” noemde ze dit altijd. Ieder jaar weer moest hij haar verbijstering horen over zo’n kleine rivier. “Kun jij je voorstellen dat dit kleine stroompje over ruim 1000 kilometer een enorme rivier is geworden? Een rivier waar grote schepen op varen? Hoe kan zo’n klein watertje dit nu voor elkaar krijgen. Hier moet de hand van God in zitten”. “Ieder jaar hetzelfde en ik mis het nog steeds” zuchtte de oude meneer.
Zijn vrouw was niet zo lang ziek geweest. Tenminste, dat vermoedde hij want zeker wist hij het niet. Ze was altijd zo sterk voor zichzelf geweest, had nooit laten merken als ze een ziektedag had, was altijd gewoon doorgegaan. “Sommige mensen zouden dit eigenwijsheid noemen maar mijn vrouw zei altijd dat ze gewoon een sterk mens was” vertelde meneer. Hij had zich zijn hele leven maar voor het gemak bij haar mening aangesloten. “Dat was nu eenmaal eenvoudiger dan een discussie met haar aangaan. Die verloor ik toch altijd”.
Toen ze echt ziek werd en bleek dat de kanker al lang over haar hele lichaam was uitgezaaid heeft ze tegen haar man gezegd dat ze gecremeerd wilde worden want hij moest niet met de zorg voor haar graf worden belast. Hij moest haar maar laten uitstrooien en verder gaan met zijn leven. Hij moest maar snel een nieuwe vrouw zoeken want hij was er de man niet naar om alleen te leven.
Meneer vertelde dit met een grote glimlach op zijn gezicht. “Ze kon heel bars en commandeerderig klinken maar ze bedoelde het altijd goed. Ze haatte het dat ze mij alleen moest gaan laten. Net als ik het haatte dat ik haar nog niet kon volgen. Haar alleen moest laten gaan.”
Na de crematie had hij haar wens niet gerespecteerd. Hij had de urn mee naar huis genomen zodra het kon. En de urn had bijna 10 jaar in de woonkamer op het dressoir gestaan naast haar foto en iedere dag brandde hij een kaarsje voor haar. “Het was gewoon fijn om met haar te praten en in mijn hoofd praatte ze altijd terug. Het is maar goed dat er ’s avonds niemand meer langs kwam want als iemand mij had gehoord zou ik vast en zeker met waandenkbeelden zijn opgenomen” lachte meneer.
En nu was het moment gekomen dat hij de urn los kon laten. Zijn vrouw verdiende een plek waar iedereen haar kon bezoeken. Op mijn vraag wat er was veranderd keek meneer mij aandachtig aan. “ik heb een nieuwe vriendin en ook al was ze de beste vriendin van mijn vrouw, ik wil niet dat ze mijn leven gaat delen in aanwezigheid van mijn vrouw. Het wordt tijd dat ze op zichzelf gaat wonen”.
Ik moest oprecht lachen om zijn woorden en de guitige manier waarop hij ze gesproken had. Het had dus 10 jaar geduurd voordat hij naar zijn vrouw ging luisteren grapte ik naar hem en hij kon er ook om lachen.
We zijn dus aan het werk gegaan met het urn-graf voor zijn vrouw. Meneer had al voorwerk verricht en haalde zijn agenda tevoorschijn. “Mijn hele leven maak ik al notities in mijn agenda en het helpt mij bij het op orde houden van mijn leven” legde hij uit. En ook ik pakte pen en papier om zijn notities over te schrijven.
Haar lievelingskleur was altijd blauw geweest en ze had een voorkeur gehad voor moderne kunst. Hij wilde haar tegemoet komen maar een hart vond hij eigenlijk ook wel heel belangrijk.
En de bergrivier mocht op een bepaalde manier ook een plek krijgen in het monumentje. Dit wilde hij wel graag maar hij zou het begrijpen als het te klein was.
Met het hele verhaal van meneer ben ik gaan ontwerpen en enkele weken later kon ik hem een aantal schetsen laten zien. Dit keer had meneer zijn nieuwe vriendin, en de oudste vriendin van zijn vrouw, meegenomen. Ze had een hele goede kijk op het hele verhaal en kon vol liefde naar haar vriendin terug kijken. De uiteindelijke keuze van het monument is ook meer door haar genomen dan door meneer. Ik kon echter aan de bejaarde man zien dat hij dit helemaal goed vond.
Het monumentje werd uiteindelijk een rivier van levenswater voor alle mensen die in haar kennis hadden gedeeld. En voor meneer een abstract hart dat hij met zijn armen vast kon houden.
Een liefdevol verhaal heeft een vorm en kleur gekregen.
Tot slot
In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl
Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst
Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.
Verzoek
In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.
Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.
Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:
- Kopieer mijn ontwerpen niet.
- Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
- Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
- Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.
Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.
Visie
Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.
Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.
Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.
De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.
Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.
En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.
Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?
Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.
De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.
Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.
Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.