Een vlinder met tekst

 Een vlinder met tekst


Het oudere stel dat aan de koffietafel zat praatte veel en binnen 10 minuten had ik het gevoel dat ik hun gehele levensgeschiedenis kende. Ze waren jong getrouwd en hadden in de beginjaren nog geen kinderen gewild. Eerst werk en de carrière en dan zouden de kinderen aan de beurt zijn. 

En ergens na een jaar of 10 vonden ze allebei dat het tijd werd en gingen ze “aan het werk” zoals meneer grappend vertelde. Maar het lukte niet. Uiteindelijk met behulp van IVF werden ze zwanger. De zwangerschap was zwaar maar mevrouw kon gewoon doorwerken en dat vond ze heel fijn. 
En op de dag van de geboorte van hun zoontje waren ze er helemaal klaar voor. De dagopvang was geregeld, het werk was geregeld, het huis was ingericht. 

En toen gebeurde het onvoorstelbare. Hun kindje kwam levenloos ter wereld. Hij was in de uren voordat hij geboren zou worden in de buik overleden. 

De weken erna waren heel zwaar. Voor beide ouders. Echter ze gingen door. Gelukkig hadden ze beide hun werk. En ze besloten samen apart dat er geen nieuw IVF traject zou komen. Ze hadden het geprobeerd en gefaald. 

En heel langzaam groeiden ze uit elkaar tot de dag kwam dat meneer een nieuwe baan accepteerde waarvoor hij zou moeten verhuizen en mevrouw hem vertelde dat hij alleen ging verhuizen. Zij bleef wonen waar ze was. 

Heel geruisloos gingen ze door de scheiding en bouwden ze verder aan hun carrière. Want meer was er niet meer. Ze bleven wel in contact met elkaar. Op verjaardagen en kerst werd er gebeld en dat was het dan. Beide mensen kregen een nieuwe relatie en waren blij voor elkaar dat de ander niet meer alleen was. 

En zo kabbelde hun leven verder. 
Tot de dag kwam dat meneer een burn-out kreeg. Een hele zware burn-out. 

In de therapie die door zijn werkgever verplicht werd kwam na enkele maanden het verdriet naar boven. Het verdriet om zijn kind. En ook het verdriet omdat hij en de moeder van zijn kind het samen niet hadden gered. Dat ze uit elkaar waren gegroeid. 

Op advies van zijn nieuwe partner heeft hij zijn ex vrouw op een avond gebeld en haar het hele verhaal verteld. En na wat nadenk tijd heeft ook mevrouw therapie gezocht en kon ook zij haar verdriet eindelijk gaan transformeren. 

Dit hele verhaal hoorde ik dus in de 1e 10 minuten van hun bezoek. 

Beide therapeuten hadden de ouders het advies gegeven om iets tastbaars te gaan uitzoeken. Een object wat symbool zou gaan staan voor het kindje dat niet geleefd had. Het kindje dat zo gewenst was. Hoe zeer gewenst zagen en voelden de ouders pas ruim 20 jaar later. 

En dus zaten ze aan mijn koffietafel want een vlindertje vonden ze beide passen bij hun gevoel. Een vliegende vlinder zou het moeten worden. Ze waren het samen eens dat het niet dezelfde vlinder hoefde te worden. Ze mochten het “samen apart” doen.  



Mevrouw wilde een zelfstandig staand object. Ze vond een lief klein blauw vlindertje en als drager koos ze een kleine bol van blauw glas uit.  “kan de naam van mijn zoon in het glas? Zo heel klein in de vleugel” vroeg ze. 

Ik heb mijn cadcam programma geopend en we hebben samen gepuzzeld met het lettertype en de plaats van de naam. 
En de volgende dag heb ik de naam van haar zoon gezandstraald. 




Meneer wilde een vlindertje voor op de schoorsteenmantel. En hij wilde er ook graag een kleine tekst op hebben. Toen ik hem uitlegde dat het vlindertje niet groot genoeg was voor een dergelijke tekst hebben we samen gepuzzeld hoe de tekst wel een plek zou kunnen krijgen. 

Uiteindelijk is de tekst op een blanke “drager” gekomen. Een klein grillig gevormd glasplaatje waar de vlinder op is verlijmd. 

Een week later kon ik beide objecten naar deze bijzondere mensen opsturen. En van beide kreeg ik een uitgebreide dank mail. 

Het was een bijzondere ontmoeting. 



Tot slot

In mijn werk vertel ik een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.

Als een verhaal u raakt, of de foto van een glasobject vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.

Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop. www.glazennest.nl

Het is ook mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.

Meer informatie over mijn gedenkwerk per thema kunt u vinden op de pagina Informatie over mijn glaskunst

Op deze pagina staat een overzicht van alle informatie per thema in een PDF die u gratis bij mij kunt opvragen. Het opvragen van een PDF is geheel vrijblijvend.

Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl

Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.

Verzoek

In het Glazen Nest maak ik monumenten en gedenkobjecten met een eigen identiteit, een eigen persoonlijkheid. Ieder object dat wij maken is eenmalig en uniek. Het wordt speciaal voor de overledene gemaakt in samenspraak met de familie.

Op deze website deel ik mijn kennis met u. Ik geef veel informatie over alle mogelijkheden met glas voor gedenkobjecten en monumenten. Dit doe ik bewust omdat ik u wil informeren.

Met enige regelmaat zie ik mijn ontwerpen terug bij anderen, en daarom verzoek ik u het volgende:
 - Kopieer mijn ontwerpen niet.
 - Laat ze ook niet respectloos door een andere kunstenaar uitvoeren.
 - Kopieer ook geen werken die uitgevoerd zijn voor iemand anders.
 - Heb respect voor de andere families. Ik geef veel tijd en energie aan de ontwikkeling van mijn werk en puzzel met een familie op de vorm en de kleuren, net zo lang tot het verhaal dat zij willen vertellen klopt.

Laten wij samen uw eigen verhaal vertellen, een nieuw en persoonlijk voor u vormgegeven verhaal.

Visie

Ik wil een verhaal vertellen. Het verhaal van de overledene en zijn of haar familie. Het is iedere keer weer een nieuw verhaal, een uniek verhaal over een uniek mens, een unieke familie.

Het doel is die verhalen een vorm en een kleur te geven en daar zijn veel verschillende mogelijkheden voor. Zo ontstaat een tastbare plek waar herinneringen, hoop en dromen vorm hebben gekregen. Een plek, een object, waar je tegenaan kunt praten, dat je kunt verzorgen, waar je iets bij kunt achterlaten.

Een plek waar jij jezelf kunt zijn, omdat dit de plek is waar jij je dierbare herkent.

De leeftijd maakt eigenlijk niet het verschil voor het gevoel van je dierbare missen.

Ouders hadden dromen voor een te vroeg geboren baby. Hoop, verwachtingen.

En met het overlijden van het kindje is dat alles vervlogen.

Kinderen die ouders verliezen; wat maakt het uit hoe oud het kind is?

Of iemand nu 5 of 50 is, de overleden ouder is er niet meer en het kind kan zijn/haar verhaal niet meer rechtstreeks vertellen. Dromen voor de toekomst zijn vervlogen en de hoop is verdwenen.

De man of vrouw die de partner heeft verloren. Niet meer samen ouder worden; de overlevende wordt nu ouder en de geliefde nooit meer.

Niet meer samen koesteren, niet meer samen liefhebben.

Iemand die een broer of zus verliest. Afscheid nemen van degene die je jeugd heeft meegemaakt, die dingen van je weet die niemand anders weet. Het verlies van de persoon waar je als kind mee lachte en ruzie mee maakte. De persoon waar je je ouders mee deelt. Het overlijden van je broer of zus betekend ook afscheid nemen van een deel van je jeugd.

Posted in |