Gekleurd glas met bloemetjes als grafsteen
De ouders van Stijn wilden het eenvoudig houden. Dit vertelde de rouwtherapeute mij al aan de telefoon. Niet al te bont maar juist rustig. Het moest een mooi plekje worden en ze wilden de andere kinderen er graag bij betrekken. Ze wisten alleen niet hoe. En daarom had de rouwtherapeut mij aanbevolen.
Ik maakte een afspraak en 3 weken later kwamen het jonge gezin samen met de rouwtherapeute mijn atelier binnen gestapt.
Ik zag 2 jonge ouders die het verdriet nog lang niet konden aanvaarden. En ik zag 2 kleine meisjes die een beetje op zichzelf waren. Als 1e pakte ik dus 2 tekenblokken en de bussen met stiften en kleurpotloden. De meisjes mochten tekenen zodat ze zich konden afsluiten van het gesprek.
En toen de koffie was ingedaan nodigde ik de ouders uit om het verhaal van Stijn te vertellen. Met haar koffiekopje in de hand begon moeder te vertellen. De zwangerschap was goed geweest. Er waren geen problemen, net als de andere zwangerschappen. Maar toen ze nog 3 weken te gaan had begon ze zich ziek te voelen. De vroedvrouw wilde niet naar haar luisteren maar ze werd steeds zieker en dat weekend zijn ze naar de 1e hulp van het ziekenhuis gegaan waar ze direct voorrang kreeg en opgenomen werd.
Het was mis met haar en Stijn en diezelfde avond hebben ze Stijn met een keizersnee gehaald. Het was echter te laat. Hij was al overleden en ook al probeerde men van alles, het lukte niet om hem terug te halen.
Stijn was een super gezonde baby die door een zeldzaam virus was overleden. Zo had de arts haar het uitgelegd. En meer wilde ze ook niet weten. Haar man was heel boos op de vroedvrouw omdat die de tekenen had genegeerd maar de arts was heel duidelijk geweest. Als ze eerder naar het ziekenhuis was gegaan zou de uitkomst vermoedelijk gelijk zijn geweest.
Beide ouders zaten vast in de “waarom” vraag dus hadden ze hulp gezocht bij de therapeute. Ze waren zich er beide van bewust dat ze de andere kinderen en de partner buitensloten in het verwerken en hadden naar elkaar uitgesproken dat ze dit samen wilden overleven.
En nu waren ze onder begeleiding van de therapeute aan het bekijken wat ze met het grafje wilden. Vader vertelde: “het is maar goed dat ze erbij zit want anders was ik er nooit bij betrokken geweest. Ik wordt er gek van als mijn vrouw zegt dat ze de hele dag bij Stijn wil zijn. En dat ze helemaal geen grafmonument wil omdat ze dan haar handen niet meer in de aarde kan stoppen om bij hem te zijn”.
Ik luisterde goed naar vader en keek ondertussen naar moeder. En toen ik zachtjes opmerkte “je wilt hem eigenlijk uitgraven en mee naar huis nemen hé” begon moeder zacht te huilen en begon vader te vloeken. Ik liet beide heel even gaan en richtte mijn blik op de 2 kleine meisjes die aan het tekenen waren. Ze deden alsof ze niets hadden gehoord maar ze hadden het wel gehoord. En ze leken eraan gewend te zijn.
Beide meisjes waren grote en kleine bloemen aan het tekenen. De oudste maakte de buitenvorm en de jongste was ze allemaal aan het inkleuren. “zijn die voor mij” vroeg ik de meisjes en het antwoord was “nee, ze zijn voor Stijn. Hij heeft al zo weinig speelgoed dus krijgt hij van ons bloemen om mee te spelen. Het zijn speelgoedbloemen hoor”.
En deze opmerking liet vader rustig worden en haalde moeder uit haar verdriet. Beide bogen zich over hun dochters en keken goed naar wat ze aan het tekenen waren. Mooie kleurige bloemen. En een paar waren niet ingekleurd want die moest Stijn zelf gaan inkleuren vertelde de jongste.
Na deze 1e middag zijn beide ouders nog vaker in mijn atelier geweest om te praten en te puzzelen wat we voor Stijn zouden gaan maken.
Het bleek dat de uitvaart van Stijn al hun reserves had gekost dus er was vrijwel geen geld voor een mooi grafmonument. Daarom hadden ze steeds gezegd dat het eenvoudig moest worden. Vader en ik hebben samen gewerkt en getekend om er een monumentje van te maken dat hij en zijn broers zelf konden plaatsen.
En de bloemetjes die de zusjes tekenden tijdens ons 1e gesprek hebben een plekje krijgen in het geheel.
Het uitzoeken van de juiste kleur tekstplaat voor Stijn heeft de ouders de meeste tijd gekost. Vader heeft de tekstplaat zelf gezandstraald en moeder heeft de steentjes uitgezocht.
Ze hebben allebei hun deel kunnen bijdragen aan de totstandkoming en dat was helend voor hen.
Stijn heeft zijn ouders het geschenk “inzicht” gegeven. Het inzicht dat ze alles samen kunnen overwinnen.
Tot slot
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier….
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Zijn of haar verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust BEELDRECHT en AUTEURSRECHT. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.