Moeders eigen keuze
Op een ochtend belde een mevrouw met de vraag of ik ook op huisbezoek kwam. Ze vertelde dat de artsen haar de dag ervoor uitbehandeld hadden verklaard en ze was nu thuis om alles te kunnen regelen voor haar heengaan.
Het gebeurt met regelmaat dat ik een dergelijk telefoontje krijg en ik laat dan feitelijk alle planning gaan. De familie die mij belt gaat voor alles want meestal is er niet zoveel tijd meer om alles goed door te spreken. Ik heb met deze mevrouw ook voor diezelfde middag afgesproken.
Die middag dus zat ik aan het bed van mevrouw met haar te praten. Mevrouw had er vrede mee. Ze was haar ziekte zat en zag uit naar de rust die het sterven haar zou brengen. Ze was die ochtend wakker geworden met het voornemen om alles goed te regelen zodat haar man en kinderen nog maar weinig hoefden te doen.
Terwijl haar man ons een kop thee bracht keek ik met mevrouw door de fotoboeken die ik op de tablet had meegenomen. Ze wist wat ze wilde. Ze zou gecremeerd worden want dit was het minst prijzig. En grappend naar haar man vertelde ze dat haar man niet zoveel van verzorgen wist dus was het maar beter als hij een klein grafje zou moeten verzorgen in plaats van zo’n hele grote grafsteen.
In één van mijn boeken zag ze een monument staan dat haar wel beviel. Een grote vlinder op een sokkel. Zoiets leek haar wel wat. Ze liet de foto aan haar man zien en ik zag de blik in zijn ogen. Mevrouw was wel klaar om te sterven maar haar echtgenoot was nog lang niet klaar om haar te laten gaan. Zo intens triest keek de man. Liefdevol streelde hij het haar van zijn vrouw en zei dat hij alles mooi vond wat zij koos.
Later die middag toen hij mij naar de auto bracht vertelde hij dat hij niet wist wat hij moest doen. Hij was het strijden nog niet zo moe als zijn vrouw dat was. Hij wilde haar nog niet laten gaan, wist niet hoe zijn leven er daarna uit zou gaan zien. Zijn vrouw had altijd alles geregeld en het middelpunt van zijn leven. Zij was zijn hart, zijn grote liefde. Hoe kon ze denken dat hij haar wilde laten gaan.
De man was radeloos en het enige dat ik op dat moment kon doen was een arm om zijn schouders leggen.
Met mevrouw heb ik afgesproken dat ik een aantal tekeningen zou gaan maken en 2 dagen later terug zou komen om deze met haar door te nemen. De volwassen kinderen zouden er dan ook zijn om hun mening te geven.
Bij onze volgende afspraak waren de 2 volwassen zoons er inderdaad ook. Mooie jonge kerels die net als hun vader er veel moeite mee hadden waar moeder mee bezig was. Ze wilden dit stuk nog niet aangaan. De jongste zoon zei zachtjes: “ma, ik ga het wel aan als het zover is. En dat is nu nog niet. Vier het leven ma, en niet de dood. Dit heb je zelf altijd aan mij verteld. Weet je nog toen oma was overleden, toen vertelde je mij dat ik aan haar in het leven moest denken en niet hoe ze nu was. Blij zijn met de fijne herinneringen en niet verdrietig om het gemis. Ik wil niet met je sterven bezig zijn. Ik wil niet met je grafsteen bezig zijn of samen een mooie kist uitzoeken. Ik wil het niet”.
Ik kan hier niet beschrijven hoe rauw ik mijzelf op dat moment voelde. Een indringer in dit familie verhaal. Eigenlijk wilde ik er helemaal niet zijn. Ik was geen onderdeel van dit gezin. En toch had de moeder mij gevraagd om haar te helpen dus kon ik mijzelf niet laten verdwijnen. Niet weglopen van dit verdriet dus.
Na de woorden van haar jongste zoon was moeder stil. Het begon door te dringen dat haar gezin voor het eerst in haar leven niet met haar op één lijn zat. Zij waren er nog niet klaar voor om haar te laten gaan en al helemaal niet om samen met haar te gaan bedenken hoe het sterven en de dagen erna zouden gaan verlopen.
Op dat moment ging de deurbel en ik schoot overeind om de deur te gaan openen. Het was de uitvaartondernemer die dingen door kwam spreken. Ook hij was voor dat moment uitgenodigd omdat de zoons er die middag zouden zijn. In de gang heb ik de man uitgelegd in welke impasse de familie zat en we hebben besproken wat we zouden doen.
Samen zijn we naar het gezin toegegaan en heb ik mevrouw om haar vertrouwen gevraagd. En ook de uitvaartondernemer heeft om haar vertrouwen gevraagd. We hebben uitgelegd dat, als zij ons haar vertrouwen zou geven, wij er samen met haar man en zoons voor zouden zorgen dat alles zou gaan verlopen zoals zij het graag wilde. De uitvaart en haar monument.
En zij en haar gezin zouden dan die laatste weken het leven kunnen gaan vieren. Elkaar opnieuw ontmoeten op het laatste stuk van haar weg.
Mevrouw was stil en moest hier over nadenken. Ze was moe van alle emoties en ik merkte dat ze wegzakte in haar ziekenhuis bed. In overleg met haar man en zoons zijn we weg gegaan, de uitvaartondernemer en ik. Bij de auto hebben we telefoonnummers uitgewisseld voor het geval dat het nodig zou zijn.
Een paar dagen later belde meneer mij in opdracht van zijn vrouw. Hij vertelde dat ze in de dagen na mijn bezoek veel hadden gepraat en dat ik het vertrouwen van mevrouw had gekregen. Ik hoefde niet meer terug te komen. Ze zouden als gezin langzaam naar het einde toeleven en mevrouw had de controle opgegeven. Wanneer meneer zover was om met het monument bezig te gaan zou hij weer contact met mij opnemen.
En zo ging het. Drie weken later kreeg ik de rouwkaart van mevrouw. Ze was rustig in aanwezigheid van haar gezin weggegleden en iedereen had er vrede mee.
Ongeveer 2 maanden later belde meneer mij voor een afspraak. Hij en zijn zoons waren zover om met het monument bezig te gaan. De plek op de urnhof hadden ze al uitgezocht dus het monument was het laatste wat nog moest gebeuren.
Tijdens de koffie vertelde de jongste zoon hoe fijn hij mijn aanwezigheid tijdens dat cruciale gesprek had gevonden. Hij had het gevoel gehad dat ik echt naar hem had geluisterd. Hij had zich gehoord gevoeld, iets wat zijn moeder nog wel eens vergat in haar gedrevenheid om haar eigen mening door te drukken. Ze moesten alle drie lachen om deze woorden. Vader en broer herkenden dit heel duidelijk.
Ik heb de schetsen erbij gepakt die ik voor mevrouw had gemaakt maar nooit heb kunnen bespreken. Alle drie kozen ze direct de 1e schets. We hebben naar de steensoorten gekeken en men vond de zwarte graniet het mooiste bij het glas.
En de weken ervoor had ik al 2 grote vlinders gemaakt in de kleuren die moeder mij in het begin had aangegeven. Ik liet hen beide vlinders zien en toen konden ze niet kiezen. Uiteindelijk heb ik meneer beide vlinders meegeven met de opdracht om ze thuis op de bank te leggen en er rustig naar te kijken en gewoon aan zijn vrouw te vragen welke ze het mooiste zou vinden.
Enkele dagen later belde meneer met de boodschap dat hij beide vlinders zou houden. Eentje zou op het monument komen en de andere wilde hij thuis neerzetten in de tuin.
Het monument is gemaakt en geplaatst. En alles in de harmonie die mevrouw zo wenste. Haar gezin heeft vrede met haar heengaan en ze hebben een mooie plek om haar te bezoeken.
Het verhaal is verteld.
Tot slot
In mijn werk vertel ik telkens weer een verhaal. Het verhaal van de familie vertaald in kleur en vorm.
Als dit verhaal u raakt, of de foto vragen bij u oproept kunt u mij altijd bellen of mailen. Ook mag u vanzelfsprekend geheel vrijblijvend mijn atelier in Oldenzaal bezoeken. Bel of mail ons gewoon voor een afspraak, of loop tussen 10 uur en 16 uur binnen op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand.
Er zijn altijd veel glasobjecten in het atelier. Deze zijn vaak voor een presentatie gemaakt of als studieobject. Of gewoon omdat ik het ontwerp zo leuk vond.
Een aantal van deze objecten staan in onze webshop: www.glazennest.nl
Het is mogelijk om samen met mij uw eigen ontwerp in glas uit te voeren. We gaan rustig en kalm aan het werk en u ziet hoe het gehele proces verloopt. Bel of mail rustig voor meer informatie over de mogelijkheden en de kosten.
PDF informatie
Er zijn een groot aantal verschillende informatie Pdf’s over een thema beschikbaar. Op uw aanvraag sturen wij u deze graag toe.
Wilt u weten welke thema’s er allemaal zijn: klik dan hier….
En als laatste:
Ieder object dat ik maak is voor een bijzonder iemand. Zijn of haar verhaal in glas, kleur en vorm omgezet. Op al mijn ontwerpen rust BEELDRECHT en AUTEURSRECHT. Ik verzoek u dus mijn ontwerpen niet zelf te kopiëren of door andere na te laten maken.
Wilt u meer weten over mijn visie en werkwijze – klik dan hier…
Atelier Het Glazen Nest
Noordwal 14, 7571 AM Oldenzaal
T: 0541-533476
M: 06-19195562
E: brenda@glazeniers-glaskunst.nl
Openingstijden: 10-16 uur op de laatste vrijdag en zaterdag van elke maand, en op afspraak.