Ontdek de technologie van AirTags
De AirTag is een klein Bluetooth-dingetje dat door Apple gemaakt is. Het apparaatje werkt samen met een iPhone om de locatie bij te houden. Als het in de buurt is van een ander Apple-apparaat, wordt de positie automatisch aangepast. Zo kun je spullen in principe overal volgen – wat Moe.Haa mooi liet zien in zijn donatie-avontuur.
Hoe het experiment verliep
Moe.Haa begon zijn experiment in Starnberg, Beieren, waar hij de schoenen met de AirTag in een inzamelcontainer stopte. Wat daarna gebeurde, is best opvallend: de schoenen trokken door meerdere landen, waaronder Duitsland, Oostenrijk, Slovenië en Kroatië, voordat ze uiteindelijk belandden in Bosnië-Herzegovina. In totaal legden ze zo’n 800 kilometer af.
In Bosnië-Herzegovina werden de schoenen aangetroffen op een tweedehands kledingmarkt in een klein stadje. Daar stonden ze te koop voor slechts 10 euro (ongeveer 20 BAM), wat vragen opriep over hoe donaties eigenlijk worden gehanteerd nadat ze hun oorspronkelijke bestemming hebben verlaten.
Een praatje met de verkoopster
Tijdens een bezoek aan de markt kocht Moe.Haa de schoenen uiteindelijk weer terug en sprak hij met de verkoopster. Zij vertelde dat de kleding uit Duitsland geïmporteerd werd en ontkende dat het om echte donaties ging. Dit gesprek maakte duidelijk hoe verwarrend – of zelfs misleidend – het systeem van tweedehands kledingverkoop soms kan zijn.
Reacties en wat dat betekent
Het Duitse Rode Kruis liet weten dat gedoneerde kleding naar meerdere bestemmingen kan gaan. Een deel wordt direct overhandigd aan mensen in nood in Duitsland, terwijl kleding die minder geschikt is voor directe hulp verkocht wordt aan bedrijven voor recycling of wederverkoop. De opbrengsten hiermee worden weer gebruikt om andere humanitaire acties te financieren, aldus de organisatie.
Dit experiment is niet op zichzelf staand. Eerder liet Brandy Deason in Houston (VS) met behulp van een AirTag een schandaal rond plastic recycling zien, wat uiteindelijk leidde tot het ontslag van de afvalbeheerder van de stad. Dergelijke gebeurtenissen zorgen ervoor dat we nauwkeuriger gaan kijken naar hoe liefdadigheidsorganisaties en recyclingprojecten hun werk uitvoeren.
Nadenken over kledingdonaties
Moe.Haa’s ontdekking roept de vraag op over hoe donaties precies beheerd worden en waar ze uiteindelijk belanden. Met zo’n 120.000 kledingcontainers in heel Duitsland, waarvan 25.000 in bezit zijn van het Duitse Rode Kruis, lijkt er veel ruimte voor meer duidelijkheid over hoe alles geregeld is en wat er met de spullen gebeurt.
Deze zaak laat niet alleen zien hoe handigheid van technologie zoals AirTags verborgen trajecten in beeld kan brengen, maar zet organisaties ook aan om openhartiger te zijn over hun werkwijze. Voor ons als donateurs kan dit betekenen dat we kritischer gaan zijn over waar we onze spullen naartoe geven en wat er daarna mee gebeurt.
